رسول خدا (ص) :

1. دنیای خویش را اصلاح کنید و برای آخرت خویش بکوشید چنانکه گویی فردا خواهید مرد. (نهج الفصاحه ، ح 319)

2. از خداوند چنان که شایسته است شرم کنید ، هر که از خدا چنان که باید شرم کند سر و اعضای آن را از گناه نگه دارد و شکم و متعلقات آن را از ناروا حفظ کند و مرگ و بلا را به خاطر داشته باشد و هر که نعیم آن جهان را خواهد زینت این جهان را ترک کند و هر که چنین کند از خدا چنان که باید شرم کرده است. (نهج الفصاحه ، ح 274)

3. پشیمان تر از همه مردم در روز قیامت مردی است که آخرت خود را به دنیای دیگری فروخته است. (نهج الفصاحه ، ح 589)

4. می خواهی ترا از کسی که از همه مردم بدتر است خبر دهم؟
آنکس که تنها غذا خورد و به کسی چیزی ندهد و تنها سفر کند و بنده خویش را بزند.
می خواهی تو را از کسی که بدتر از اوست خبر دهم؟
آنکه از شرش بترسند و به خیرش امید نداشته باشند.
می خواهی ترا از کسی که بدتر از اوست خبر دهم؟ که آخرت خویش را به دنیای دیگری بفروشد.
می خواهی ترا از کسی که بدتر از اوست خبر دهم؟
آنکه به وسیله دین از دنیا بهره مند می شود. (نهج الفصاحه ، ح 464)

5. در روز رستاخیز عذاب دانشمندی که خداوند او را از دانشش منتفع نکرده از همه مردم سخت تر است .(نهج الفصاحه ، ح 590)

6. بنده اگر در آخرت دل بسته باشد خداوند دارائی او را به قدر کفاف کند و ثروتش را در قلبش قرار دهد و پیوسته بی نیاز باشد و اگر به دنیا دل بسته باشد خداوند دارائی او را فراوان کند و فقر را روبرویش قرار دهد و پیوسته فقیر باشد. (نهج الفصاحه ، ح 652)

7. خداوند هر کس را که به کار دنیا دانا و در کار آخرت نادان است را دشمن دارد. (نهج الفصاحه ، ح 796)

8. بدترین مردم در نظر خداوند روز رستاخیز بنده ایست که آخرت خود را برای دنیای دیگری از دست داده باشد. (نهج الفصاحه ، ح 915)

9. نیکی دنیا و آخرت با دانش همراه است و بدی دنیا و آخرت با نادانی قرین است. (نهج الفصاحه ، ح 1482)

10. بهترین شما کسی است که به دنیا بی رغبت تر و به آخرت راغب تر است. (نهج الفصاحه ، ح 1517)
امام علی (ع) :
1. کـوشـش شـمـا در دنـیـا ایـن بـاشد که از این چند روزه کوتاه براى روزهاى بلند آخرت توشه برگیرید. (نهج السعاده ، ج 3، ص 150)

2. مردم ! در روزهاى فناپذیر ، براى روزگار جاودان ، توشه برگیرید.(نهج البلاغه ، خ 157، ص 462)

3. آخرت ، سراى رستگارى نیک بختان است.

4. بدان ! حسابرسى خداوند از حسابرسى مردم سخت تر است. (نهج البلاغه ، ن 40، ص 955)

5. امروز روز کار است و روز حساب نیست و فردا روز حساب است و روز کار نیست. (نهج البلاغه ، خ 42، ص 128)

6. بدترین توشه انسان براى معاد ، تجاوز به بندگان خداست. (همان ، ح 212، ص 1184)

7. خائنان در روز قیامت پرچمى دارند که بدان شناخته مى شوند. (همان ، خ 191، ص 649)

8. کردار امروز مردم ، فردا پیش روى آنهاست. (همان ، ح 6، ص 1091)

9. کردارِ نیک ، کِشته اى براى آخرت است. (همان ، خ 23، ص 84)

10. خوشا به حال کسى که به یاد معاد باشد و براى روز حساب ، کار کند و به اندازه روزى خود قناعت نماید و از خدا خشنود باشد.
(نهج البلاغه ، ح 41، ص 1108)

11. بندگان خدا! از روزى بترسید که عمل ها وارسى مى شود و اضطراب در آن زیاد و کودکان پیر مى شوند! (همان ، خ 156، ص 180)

12. هر کس دورى سفر (قیامت) را یاد کند آماده راه گردد. (همان ، ح 272، ص 1222)

13. خوشا به حال آنان که نسبت به دنیا زهد مى ورزند و به آخرت گرایش دارند. (همان ، ح 101، ص 1133)

14. شـمـا انسان ها، بر فراهم کردن توشه سفر رهنمون شده اید و فرمان کوچ یافته اید و حرکت را بـرانـگـیـخـتـه شـده ایـد، داسـتان شما داستان کاروان بار افکنده اى را ماند که نمى داند چه زمانى فرمان حرکت مى یابد. (نهج البلاغه ، خ 157، ص 462)

15. از جمله تباهکارى از دست دادن توشه و تباه ساختن آخرت است. (همان ، ن 31، ص 931)

16. گور خویش را به یاد آور، چرا که باید از آن بگذرى. (همان ، خ 152، ص 474)

17.سرگرمى تو به اصلاح روز واپسین خود، تو را از عذاب دوزخ رهایى بخشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

18. سود برنده در بازار دنیا آن کسى است که دنیاى حاضر را به آخرتى که به دنبال آید بفروشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

19. دارایى و پسران، زیور زندگى دنیا است و کار شایسته نیز کشت و زراعت آخرت مى ‏باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

20. دگرگونى ‏هاى دنیا بر حسب اتفاق است و از روى شایستگى و استحقاق نیست ولى احوال آخرت به شایستگى افراد و انسانها بستگى دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

21. دور اندیش کسى است که دنیا از عمل براى آخرت او سرگرمش نکند. (غررالحکم ، باب آخرت)

22. سراى آخرت خانه ماندنى شما است پس آنچه را برایتان ماندنى است براى آنجا تهیّه کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

23. همه اندوه و تلاش خود را براى آخرت خود قرار ده. (غررالحکم ، باب آخرت)

24. اندوه خود را براى روز واپسینت قرار ده تا اصلاح شوى. (غررالحکم ، باب آخرت)

25. تلاش خود را براى روز واپسین خود فارغ و مخصوص گردان تا جایگاهت اصلاح شود، و آخرت خود را به دنیا مفروش. (غررالحکم ، باب آخرت)

26. اندوه خود را براى آخرتت و دلتنگى را براى نفس خود قرار ده که چه بسا غمگینى که دلتنگى ‏اش او را به شادمانى جاویدان در آورد و چه بسا اندوهگینى که امید خود را دریابد. (غررالحکم ، باب آخرت)

27. رو بگردانید از هر کارى که بى ‏نیاز از آنید (مانند بسیارى از کارهاى دنیا) و سرگرم کنید خود را به کار آخرت یعنى بدانچه چاره ‏اى از آن کار ندارید و در آخرت بدان نیازمندید. (غررالحکم ، باب آخرت)

28. بر حذر باشید از روزى که از کردارها و اعمال در آن روز بازجویى و جستجو شود و لرزش زمین در آن بسیار باشد، و کودکان در آن روز پیر شوند. (غررالحکم ، باب آخرت)

29. آیا توشه گیرنده ‏اى براى آخرت خود نیست پیش از آنکه کوچ کردنش نزدیک شده باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

30. بى ‏نیازترین مردم در آخرت آن کسى است که در دنیا از دیگران نیازمندتر و فقیرتر باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

31. افزون‏ترین انسانها در بهره روز واپسین آن کسى است که در دنیا بهره ‏اش از دیگران کمتر بوده. (غررالحکم ، باب آخرت)

32. به راستى که تباه کردن معاد نشانه بدبختى است. (غررالحکم ، باب آخرت)

33. به راستى که امروز روز عمل و کار است و باز پرسى و حسابى نیست ولى فرداى قیامت روز باز پرسى است و عملى در کار نیست. (غررالحکم ، باب آخرت)

34. به راستى که هر کار خیرى را از پیش فرستى اندوخته آن براى تو خواهد بود. و آنچه را پس انداز کنى خیر آن براى دیگرى خواهد بود. (غررالحکم ، باب آخرت)

35. به راستى که دنیا با شما به راه و روش مخصوص خود عمل خواهد کرد ولى شما با آخرت به یک رشته به هم بسته شده ‏اید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

36. به راستى که در پیش روى تو راهى بس دور و دراز و پر مشقّت است، و چاره ‏اى ندارى از این که نیک در طلب بکوشى و به اندازه ‏اى توشه برگیرى که تو را به منزل برساند. (غررالحکم ، باب آخرت)

37. به راستى که در پیش رویت گردن ه‏اى است سخت و صعب العبور که سبکبار در آنجا خوشحال‏تر است از گرانبار و کند رو در آنجا وضعش رقّت بارتر است از تندرو، و به راستى که به ناچار (در پایان) بر بهشت فرود آیى یا بر دوزخ. (غررالحکم ، باب آخرت)

38. به راستى که سرانجام قیامت است و آن براى خردورزان پند دهنده و براى نادانان وسیله عبرت خوبى است و پس از آن فرا رسد آنچه را که بدان آگاهى دارید از ترس از قیامت و دهشت هاى بیم آور و کر شدن گوشها و در هم فرو رفتن استخوانها و تنگى قبرها و شدّت غم و اندوه. (غررالحکم ، باب آخرت)

39. به راستى که دنیا و آخرت دو دشمن متفاوت و دو راه جداگانه‏ اند ، کسى که دنیا را دوست دارد و بدان عشق ورزد ، آخرت را دشمن مى ‏دارد و بدان عداوت مى ‏ورزد و این دو همچون مشرق و مغربند و آدمى همچون کسى که میان آن دو راه مى ‏رود که هر زمان به یکى نزدیک شود از دیگرى دور گردد و از اینها گذشته این دو همچو دو «هوو» هستند. (که به طور معمول با یکدیگر در یک جا جمع نشوند)
(غررالحکم ، باب آخرت)

40. اگر به رستگارى و بزرگوارى آخرت میل و رغبت دارید ، در این سراى فانى توشه ‏اى براى سراى جاویدان برگیرید. (غررالحکم ، باب آخرت)

41. به راستى که تو در راهى هستى که پیشینیان بوده ‏اند ، پس تلاش خود را در راه آخرت خود قرار ده و به کار دنیا اهمیّتى مده.
(غررالحکم ، باب آخرت)

42. به راستى تو براى آخرت آفریده شده ‏اى پس براى آن کار کن. (غررالحکم ، باب آخرت)

43. به راستى تو اگر براى آخرت کار کنى تیرت به نشانه خورده (و در کار خود توفیق یافته‏ اى) (غررالحکم ، باب آخرت)

44. به راستى که شما به سوى آخرت خواهید رفت و در پیشگاه خداوند قرار خواهید گرفت. (غررالحکم ، باب آخرت)

45. بهترین آمادگى ‏ها آن است که انسان به وسیله آن، معاد خود را اصلاح کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

46. شیرینى آخرت ، درد بدبختى دنیا را از بین مى ‏برد. (غررالحکم ، باب آخرت)

47. سراى جاویدان جایگاه راستگویان و میهن نیکان و شایستگان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

48. آخرت را با ترک دنیا به چنگ آورید و دنیا را با ترک دین به دست نیاورید. (غررالحکم ، باب آخرت)

49. یاد آخرت دارو و درمان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

50. شیوه برگزیدگان و خردمندان رو آوردن به سراى ماندنى و رو گرداندن از دنیاى فانى، و شیفتگى و شیدایى به بهشت جاویدان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

51. خوشا به حال کسى که روز واپسین را به یاد آورد و (براى آن) کار نیک انجام دهد. (غررالحکم ، باب آخرت)

52. آرمان جمع کردن میان دنیا و آخرت از فریبها و نیرنگهاى نفس است. (و جمع میان دنیا و آخرت ممکن نیست) (غررالحکم ، باب آخرت)

53. کسى که در طلب آخرت باشد به خواسته خویش مى ‏رسد و از دنیا نیز آنچه برایش مقدّر گشته به او خواهد رسید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

54. بر تو باد به تلاش و کوشش در راه اصلاح و رو به راه کردن معاد و روز واپسین. (غررالحکم ، باب آخرت)

55. در شگفتم از کسى که زنده شدن در آخرت را انکار کند در صورتى که زنده شدن در دنیا را به چشم خود مى ‏بیند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

56. انسان زیرک ، عزم و تصمیم خود را در راه اصلاح معاد و تهیّه توشه بسیار براى آن روز بکار مى‏ بندد. (غررالحکم ، باب آخرت)

57. سرانجام آخرت، پایندگى است. (غررالحکم ، باب آخرت)

58. در آخرت حسابرسى است و عملى در کار نیست. (غررالحکم ، باب آخرت)

59. برخى (از اموال خود) را از پیش فرستید که به سود شما باشد (و به کارتان آید) و همه را به جاى نگذارید که به زیان شما است. (غررالحکم ، باب آخرت)

60. هر چیزى از (نعمتها و عذاب هاى) آخرت دیدنش بزرگتر از شنیدن آن است (بر عکس دنیا) (غررالحکم ، باب آخرت)

61. از پسران و فرزندان آخرت باشید و از پسران دنیا نباشید که به راستى هر فرزندى در روز قیامت به مادرش بپیوندد. (غررالحکم ، باب آخرت)

62. با بدن و جسم خود در دنیا باش ولى با دل و عمل در آخرت باش (یعنى با این که در دنیا هستى همه توجّه و کار تو براى آخرت باشد) (غررالحکم ، باب آخرت)

63. کسى که براى معاد و روز جزا کار کند به راه درست و پایدار دست یافته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

64. کسى که آخرت خود را آباد کند به آرمانهاى خود رسیده است.(غررالحکم ، باب آخرت)

65. کسى که بخرد آخرتش را به وسیله دنیاى خود، از هر دو سود برده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

66. کسى که بفروشد آخرتش را به دنیاى خود، از هر دو زیان کرده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

67. کسى که سراى پایدار خود را آباد کند به راستى خردمند و عاقل است. (غررالحکم ، باب آخرت)

68. کسى که یقین به آخرت دارد از دنیا روى بگرداند. (غررالحکم ، باب آخرت)

69. کسى که معاد خود را اصلاح کند به راه درست دست یافته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

70. کسى که یقین به روز جزا دارد بر دنیا حرص نورزد. (غررالحکم ، باب آخرت)

71. آخرت چنان است که هر چیزش ابدى و جاویدان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

72. آخرت را جایگزینى نیست و دنیا بهاى جان نیست. (که آدمى خود را به دنیا بفروشد) (غررالحکم ، باب آخرت)

73. مؤمن نیست کسى که در باره اصلاح معاد خود اهتمام نورزد. (و تلاش ننماید) (غررالحکم ، باب آخرت)

74. کسى که از نعمتهاى آخرت روى بگرداند به دنیاى اندک قانع شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

75. چه کسى زیانبارتر از آن کسى است که آخرت را به دنیا جایگزین کرده. (غررالحکم ، باب آخرت)

76. کسى که همه اندوه (و فکر) خود را در باره آخرت خویش بکار بندد به خواسته خویش دست یابد. (غررالحکم ، باب آخرت)

77. کسى که تلاش و کوشش خود را براى سراى پایدار خود به کار گیرد عمل او پاک و خالص و ترس و واهمه ‏اش بسیار گردد.
(غررالحکم ، باب آخرت)

78. کسى که یقین به آخرت دارد از دنیا جدا و کنده شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

79. کسى که زیاد به یاد آخرت باشد نافرمانى و گناهش اندک شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

80. دوست دلسوز تو کسى است که تو را به سراى جاویدان دعوت کرده و درباره عمل براى آنجا تو را کمک کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

81. کسى که کار آخرت خود را اصلاح کند خداوند کار دنیاى او را رو به راه و اصلاح کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

82. کسى که همّت و اراده ‏اش آخرت باشد (نه دنیا) به انتهاى خواسته خویش از خیر و خوبى رسیده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

83. کسى که براى آخرت کار نکند به آرمان و آرزوى خود نخواهد رسید. (غررالحکم ، باب آخرت)

84. تلخى دنیا ، شیرینى آخرت را به دنبال دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

85. هر چه در دنیا افزون گردد در آخرت کاسته شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

86. چه زیانکار است کسى که در آخرت بهره و نصیبى ندارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

87. یکسان نیست آن فریب خورده ‏اى که از دنیا به پست‏ ترین بهره خود رسیده، با آن (شخص سعادتمند) دیگرى که از آخرت به والاترین همّت (و آرمان) خود دست یافته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

88. به آرمان خویش رسیده آن کس که براى سراى پایدار کار کرده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

89. انسان با ایمان اندوهش درباره آخرت خویش و همه تلاش و کوشش در راه بازگشتگاه او است. (غررالحکم ، باب آخرت)

90. آخرت را به دنیا نفروشید و خانه فانى شدنى را به سراى جاویدان مبادله نکنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

91. مبادا سرگرم کننده ‏اى تو را از کار و عمل براى آخرت سرگرم سازد که زمان کوتاه است. (غررالحکم ، باب آخرت)

92. با انجام کارهاى آخرت (و عبادات) در جستجوى دنیا مباش و دنیاى حاضر زود گذر را جایگزین آخرت پایدار مکن، که این کار شیوه منافقان و خلق و خوى مارقان (و خارج شدگان از دین) است. (غررالحکم ، باب آخرت)

93. دنیا و آخرت در کنار هم جمع نشوند. (غررالحکم ، باب آخرت)

94.(دنیاى نابود شدنى و آخرت ماندنى) با هم جمع نشوند. (غررالحکم ، باب آخرت)

95. هیچ کس به خواسته و آرمان خود از آخرت نرسد، مگر به این که خواسته خود را از دنیا واگذارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

96. شایسته انسان عاقل و خردمند است که براى آخرت خود چیزى از پیش فرستد، و سراى ماندنى خود را آباد نماید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

97. مردمان چیزى از دنیاى خود را بخاطر اصلاح آخرتشان وا نگذارند جز آنکه خداى سبحان بهتر از آن را براى آنها جایگزین کند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

98. شایسته است براى آن کس که سراى فانى را بشناسد که براى سراى پایدار کار کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

99. شایسته است براى آن کس که یقین به پایدارى آخرت دارد که براى آن کار کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

100. به راستى که سرانجام کار پیش روى شما است و به راستى که قیامت پشت‏ سر شما است که شما را به جلو مى ‏راند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

101. بر تو باد به آخرت (و عمل براى آنجا) زیرا دنیا زبونانه نزد تو خواهد آمد. (غررالحکم ، باب آخرت)

102. هدف مؤمن اصلاح معاد و روز واپسین است. (غررالحکم ، باب آخرت)

103. کسى که موفق به پیدا کردن راه راست خود گردد ، براى معاد خویش توشه برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

104. کسى که یقین به معاد دارد توشه بسیار برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

105. کسى که فساد و تباهى او را شاد گرداند ، معاد و روز واپسین او را بدحال کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

106. به راستى شما پاداش داده خواهید شد بدانچه از پیش فرستاده ‏اید و در گرو کارهایى هستید که جلوتر انجام داده ‏اید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

107. تلاش و کوشش خود را در راه آماده کردن پاسخ براى روز باز پرسى و حساب قرار ده. (غررالحکم ، باب آخرت)

108. عمل کنید اکنون که در دوران زندگى در دنیا هستید، و نامه‏ هاى اعمال گشوده و توبه گسترده، آنکه پشت کرده دعوتش به بازگشت کنند و آنکه گنه کرده امیدوارش کنند، پیش از آنکه عمل خاموش شود و مهلت بریده شود و دوران سر آید و باب توبه بسته شود.
(غررالحکم ، باب آخرت)

109. آگاه باشید که به راستى فرمان کوچ کردن شما صادر شده و به زاد و توشه راهنمایى شده ‏اید، از این دنیا توشه ‏اى برگیرید که فرداى قیامت خود را بدان حفظ کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

110. به راستى که شما به همت گماردن بدانچه باید در آخرت همراه شما باشد ، از همه آنچه در دنیا همراه شما است نیازمندتر هستید. (غررالحکم ، باب آخرت)

111. به راستى که شما به آباد کردن سراى ماندنى و پایدار از آباد کردن سراى ناپایدار نیازمندتر هستید. (غررالحکم ، باب آخرت)

112. به راستى که شما براى آخرت آفریده شده ‏اید نه براى دنیا و براى ماندن خلق شده ‏اید نه براى فانى شدن. (غررالحکم ، باب آخرت)

113. به راستى که شما اگر به سوى خدا راغب شدید غنیمت برده و نجات یافته ‏اید و اگر به دنیا رغبت کردید زیان کرده و هلاک گشته ‏اید. (غررالحکم ، باب آخرت)

114. جز این نیست که شما براى ماندن آفریده شده ‏اید نه براى فانى شدن و شما در خانه عاریت و منزلگاهى هستید که باید توشه از آن برگیرید و از آن کوچ کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

115. جز این نیست که آدمى کیفر شود بدانچه انجام داده و در آید بر آنچه از پیش تهیه کرده. (غررالحکم ، باب آخرت)

116. جز این نیست که بهره هر یک از شما از زمین با این طول و عرض جز به اندازه قامت او نیست که در روى خاک بر گونه ‏اش غلطیده باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

117. سبکبار شوید که سرانجام کار پیش روى شما است و قیامت از پشت سر ، شما را به پیش مى ‏راند. (غررالحکم ، باب آخرت)

118. جز این نیست که دنیا خانه گذر است و آخرت خانه پا برجا ، از این خانه گذرا براى آن خانه پا برجا توشه برگیرید و پرده ‏هاى خود را نزد کسى که اسرار درونى شما را مى ‏داند، ندرید. (غررالحکم ، باب آخرت)

119. هر گاه از خانه فانى دنیا روى بگردانى و به خانه ماندنى آخرت شیفته گردى ، بدانکه در این مسابقه برنده شده ‏اى و در هاى رستگارى بر تو گشوده شده و به فلاح دست یافته‏ اى. (غررالحکم ، باب آخرت)

120. پیشى گیرید قبل آمدن پنهان از نظرى که چشم به راهش هستید (یعنى مرگ) (غررالحکم ، باب آخرت)

121. پیشى گیرید پیش از این که خداى عزیز قدرتمند شما را برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

122. پیشى گیرید قبل از سختى و تنگى راه. (غررالحکم ، باب آخرت)

123. پیشى گیرید قبل از ترسیدن و بیرون رفتن جان. (غررالحکم ، باب آخرت)

124. پیشى گیرید در مهلت باقیمانده و زمان تصمیم گیرى و انتظار توبه و بازگشت از گناه. (غررالحکم ، باب آخرت)

125. پیشى گیرید در حالى که بدنها سالم و زبانها باز، و توبه قابل پذیرش، و عمل ها مورد قبول است. (غررالحکم ، باب آخرت)

126. پیشى گیرید با عمرهاى خویش به عمل هاتان، و بخرید آنچه را از عمرتان باقى مانده به وسیله آنچه از دست شما مى ‏رود.
(غررالحکم ، باب آخرت)

127. پیشى گیرید به انجام اعمال خود و سبقت گیرید بر مرگ‏هاى خود که به راستى شما کیفر داده مى ‏شوید به آنچه از پیش انجام داده ‏اید، و پاداش داده خواهید شد به آنچه فرستاده ‏اید، و باز خواست شوید از آنچه به جاى گذارده ‏اید. (غررالحکم ، باب آخرت)

128. شتاب کن به بهره گرفتن از توانگرى خود پیش از فقر و ندارى و از زندگى خود پیش از رسیدن مرگ. (غررالحکم ، باب آخرت)

129. چه بد انتخابى است عوض گرفتن چیزى را که فانى شود از آنچه به جاى مى ‏ماند. (غررالحکم ، باب آخرت)

130. بفروشید آنچه را فانى شود به چیزى که به جاى مى ماند و عوض بگیرید نعمتهاى آخرت را از سختى و بیچارگى دنیا.
(غررالحکم ، باب آخرت)

131. توشه برگیرید از روزهاى فانى براى سراى پایدار که به راستى شما راهنمایى شده ‏اید بر توشه، و فرمان کوچ کردن در باره شما صادر شده، و به رفتن از این جهان برانگیخته شده ‏اید. (غررالحکم ، باب آخرت)

132. آسان شو براى سفر خود و دیده خود را به جرقه برق نجات و رستگارى بدوز و بار و بنه سفر را محکم بر پشت مرکب خود ببند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

133. توشه برگیرید از دنیا به چیزى که فرداى قیامت خود را بدان حفظ کنید و از سراى فانى براى سراى باقى ساز و برگى تهیه کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

134. پاداش آخرت به فراموشى سپارد سختى دنیا را. (غررالحکم ، باب آخرت)

135. بر شخص عاقل لازم و حقّ است که براى معاد خود کار کند و توشه بسیار برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

136. خداى سبحان شما را به سراى ماندنى و قرارگاه ابدى و نعمت، و همسایگى پیامبران و نیکبختان خواند امّا شما نافرمانى کرده و روى گرداندید ولى دنیا شما را به قرارگاه بدبختى و جایگاه فانى و انواع بلا و گرفتارى دعوت کرد و شما اطاعتش کرده و پیشى گرفته و به سویش شتافتید. (غررالحکم ، باب آخرت)

137. واگذار اندک را براى بسیار و این جهان تنگ را براى آخرت وسیع و پهناور. (غررالحکم ، باب آخرت)

138. (به دنیا) سرگرم شده کسى که بهشت و دوزخ را در پیش رو دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

139. خوشا به حال کسى که به یاد معاد و رستاخیز افتاده و توشه خود را براى آن روز بسیار کرده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

140. خوشا به حال کسى که از عقاب الهى بترسد و براى حساب و باز پرسى کار کند، و با پاکدامنى همراه شود و به کفاف زندگى قناعت کند و از خداى سبحان راضى باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

141. بر تو باد که به خوبى براى آخرت آماده شده و توشه بسیار برگیرى. (غررالحکم ، باب آخرت)

142. در شگفتم از بى‏ خبرى خردمندان از این که براى روز رستاخیز طلب نیکو کنند و خود را آماده نمایند. (غررالحکم ، باب آخرت)

143. در شگفتم از کسى که پروردگار خود را شناخته چگونه براى سراى ماندنى کوشش نمى ‏کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

144. در شگفتم از کسى که مى ‏داند از دنیا نقل مکان مى ‏کند، چگونه براى آخرت خویش توشه نیکو بر نگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

145. رسیدن به رستگارى در این است که براى سراى ماندنى آخرت کار کنند. (غررالحکم ، باب آخرت)

146. چه کسى مغبون ‏تر و فریب خورده ‏تر است از آنکه سراى باقى را به خانه فانى فروخته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

147. باید دیده ‏بان جمعیت به افراد خود راست گوید و عقل خود را حاضر کند و باید از فرزندان آخرت باشد، زیرا از آنجا آمده و بدانجا باز خواهد گشت. (غررالحکم ، باب آخرت)

148. آنچه را امروز از پیش فرستى فرداى قیامت بر آن درخواهى آمد ، پس جایى را براى جاى پاى خویش آماده کن، و (چیزى را) براى روز
(وا نفساى) خود از پیش فرست. (غررالحکم ، باب آخرت)

149. آن کسى که در سراى جاویدان به آرمان خویش رسیده و مورد غبطه و آرزوى دیگران است، همانند آن مغبونى نیست که در اثر انتخاب بد و بدبختى خود نعمتهاى ابدى را از دست داده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

150. چه بزرگ است ماتم و عزاى دنیا با وجود بزرگى نیاز و احتیاج در فرداى قیامت. (غررالحکم ، باب آخرت)

151. رغبت نکن در آنچه فانى شود و از دنیاى فانى براى جهان پایدار توشه برگیر. (غررالحکم ، باب آخرت)

152. رغبت نکن در هر چه فانى مى ‏شود و از بین مى ‏رود، که همین براى زیان آدمى کافى است. (غررالحکم ، باب آخرت)

153. کسى که رفعت مقام دنیا و آخرت را خواهد، باید بلندى و رفعت دنیا را دشمن دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

154. مهلتى، تا تاریکى ‏ها بر طرف گردد، گویا هودج ها رسید، نزدیک است که شتابنده بپیوندد. (غررالحکم ، باب آخرت)

155. به راستى که قیامت پرده از چهره برگرفته، و نشانه آن براى آن کس که فراست دارد آشکار گردیده. (غررالحکم ، باب آخرت)

156. اى مردم تا به کى پند داده مى‏ شوید ولى پند نمى ‏گیرید چه بسا پند دهندگانى شما را پند داده و بیم دهندگانى که بیمتان داده و باز دارندگانى که بازتان داشته و عالمانى که به شما ابلاغ کرده ‏اند و به راه رستگارى پیامبران و رسولان شما را راهنمایى کرده و حجّتها را بر شما اقامه کرده، و راه را بر شما آشکار ساخته ‏اند، پس بیائید و به عمل مبادرت کرده و فرصتها را مغتنم شمارید که به راستى امروز روز عمل است و حسابى در کار نیست، ولى فردا روز حساب است و عملى در کار نیست، و به زودى مى ‏دانند آنها که ستم کرده ‏اند که به چه جاى بازگشتى بازگشت مى ‏کنند. (غررالحکم ، باب آخرت)

157. کسى که براى رسیدن به آخرت حرص ورزد مالک آن گردد (و بدان برسد) (غررالحکم ، باب آخرت)